Ouwe-jongens-krentenbrood
Veel ondernemers in de bouw hebben en onderhouden een goed netwerk. Meestal zijn het personen die elkaar al jaren kennen. Het ‘ouwe-jongens-krentenbrood’ idee.
In mijn opdracht bij Bouwbedrijf Bouwgraag heeft ook dhr. Bouwgraag een zeer goed netwerk. Al jaren kent hij binnen de woningbouwvereniging diverse mensen en de ‘gunfactor’ van het werk is redelijk groot. Toch is er de laatste tijd veel veranderd. Een voorbeeld van hoe het enkele jaren geleden nog ging.
De woningbouwvereniging had een werk in de aanbesteding ten bedrage van 5 miljoen euro, waarbij de eis was dat de genoemde 5 miljoen maximaal 30% van de jaaromzet van het bouwbedrijf mocht zijn. Bouwbedrijf Bouwgraag had 8 miljoen als omzet en zou dus niet in aanmerking kunnen komen voor dit werk. Kortom: de aannemer voldeed niet aan de selectiecriteria.
Via de ‘ouwe jongens krentenbrood’ kwam hij tot de volgende creatieve oplossing. Het werk startte in november 2008 en zou doorlopen tot februari 2010. Het netwerk concludeerde dat er dus sprake was van drie jaar (2008, 2009 en 2010). Gemiddeld 5 miljoen gedeeld door drie jaar is 1,6 miljoen euro per jaar. U raadt het al: de 1,6 miljoen voldeed keurig aan de 30%-norm en Bouwbedrijf Bouwgraag kon wel deelnemen aan deze aanbesteding. Wat op de manier van ‘ouwe-jongens-krentenbrood’ toch prima kon worden geregeld.
Zoiets is op dit moment onmogelijk. Sterker nog, als Bouwbedrijf Bouwgraag wel zou meedoen, dan zijn het de collega-bedrijven die al snel kenbaar zullen maken dat het bouwbedrijf niet voldoet aan de norm. ‘Heerlijk’ dat collegiale gedrag in de bouwnijverheid.
De relaties tussen mensen worden steeds zakelijker en worden beoordeeld door rationele getallen. Dit is ook niet het juiste uitgangspunt voor de zakelijke relaties. We zullen een nieuwe invulling moeten geven aan de kreet ‘ouwe-jongens-krentenbrood’.
Richard olde Hartman is bedrijfsovernamespecialist, specifiek gericht op de bouwsector.
Beste Richard, De grens tussen “ouwe-jongens-krentenbrood” en onbetamelijk gedrag is een dun lijntje dus dat er iets strikter mee wordt omgegaan vindt ik persoonlijk niet zo’n probleem. Dat de maatschappelijke verhoudingen in versneld tempo egocentrischer wordt en dat het eigen succes “ten koste van alles blijkt te mogen gaan” vindt ik dan weer wél een probleem. De vraag blijft dan toch hoe dit op te lossen. M.i. door consequent vast te blijven houden aan, inmiddels voor “ouderwets”, versleten normen en waarden. Uiteindelijk zullen de goede opdrachtgevers dit juiste gedrag weten te waarderen. Je krijgt daarmee ook de klanten die bij je passen. Daarnaast zal het zo zijn dat, als het binnenkort weer wat drukker wordt in de aannemerij, het “maten naaien” vanzelf weer zal verdwijnen, maar “oprechte samenwerking” tussen aannemers is mij een utopie gebleken.
m.v.g. Rob Dankers