Slachtoffer

Ik had weer het gebruikelijke zomeroverleg met dhr. Bouwgraag van Bouwbedrijf Bouwgraag BV. Tijdens ons gesprek kwamen de standaardzaken aan de orde, zoals de analyse van de eerste helft van 2015 en de verwachting voor de rest van het jaar. maar we namen ook de opdrachtgevers weer eens onder de loep.

Dhr. Bouwgraag kwam met een mooi praktijkvoorbeeld. Hij was uitgenodigd om zijn belangrijkste kengetallen te overleggen bij een opdrachtgever. Op grond van deze kengetallen zou de opdrachtgever vervolgens bepalen welke aannemer mee zou mogen doen bij de aanbesteding van een bepaald werk.

Eén van de vragen was: ‘In hoeverre is uw orderportefeuille gevuld voor dit jaar’. Dhr. Bouwgraag zat reeds voor het grootste deel vol met werk en gaf als antwoord: voor 60%. U gelooft het niet, maar nu komt de volgende afwijzing van de opdrachtgever: “Aangezien uw portefeuille te vol zit (circa 60%) komt u niet in aanmerking voor deze aanbesteding.”

Geachte lezer: lees de bovenste zin nog eens een keer en u denkt ‘dit kan toch niet waar zijn’. Kennelijk is deze opdrachtgever op zoek naar een aannemer/slachtoffer die te weinig werk heeft en daardoor wellicht een scherpe prijs wil neerleggen. De opdrachtgever is een bekende opdrachtgever in Nederland en niet de eerste de beste.

Zijn opdrachtgevers nu op zoek naar de laagste prijs of zoeken ze een aannemer die kwaliteit op alle fronten hoog in het vaandel heeft staan? Het is regelmatig zo dat het eerste het geval is. Je zou je moeten schamen als professionele opdrachtgever, als je een dergelijke instelling hebt. En helemaal wanneer je die ook nog gewoon kenbaar durft te maken in de afwijzingsbrief.

Richard olde Hartman is bedrijfsovernamespecialist, specifiek gericht op de bouwsector.