Solvabiliteit: op welk niveau?

Van de kengetallen die diverse opdrachtgevers vragen aan bedrijven in verband met de selectie bij een aanbesteding, is de solvabiliteit één van de belangrijkste. Dit is het kengetal dat aangeeft hoe groot het eigen vermogen is ten opzichte van het balanstotaal. Oftewel, hoe stevig staat het financiële huis van het bedrijf.

Maar wat zegt het als je geen goede analyse maakt van het bedrijf? Een voorbeeld uit de praktijk.

Er is een redelijk groot bedrijf dat via een Holding-constructie eigenaar is van meerdere dochterbedrijven. Ze hebben een aparte Personeels BV, een Materieel BV, voor onderhoud en service een Onderhouds BV en voor de grotere werken een Projecten BV. De projecten worden aangenomen met de Projecten BV. Als je zorgt dat deze BV in balanstotaal zo laag mogelijk blijft (dus zoveel mogelijk activa naar de andere BV’s brengen), is er maar weinig eigen vermogen nodig om een solvabiliteit van 25% te krijgen. Dit is feitelijk schuiven met activa en bedragen.

Bekijk je het totale bedrijf op Holdingniveau, dan is hier in ons praktijkvoorbeeld echter sprake van een negatief eigen vermogen en dus van een negatieve solvabiliteit.

Samengevat: het bedrijf staat er slecht voor en staat bij de afdeling bijzonder beheer van een Nederlandse bank, maar kan rustig grote werken aannemen. De solvabiliteit van de BV die dit werk aanneemt, is immers goed. Raar maar waar!

Dit geeft alle aanleiding voor opdrachtgevers om goed te kijken op welk niveau de solvabiliteit geldt. Daarentegen kunnen bedrijven via bovengenoemde constructie in een selectieprocedure voor een werk, de vraag aangaande de solvabiliteit invullen met een getal van 25%.

Richard olde Hartman is bedrijfsovernamespecialist, specifiek gericht op de bouwsector.