Hup met de geit!

De bouw kruipt uit het dal, opdrachten worden weer gegund, moeilijke tijden lijken te zijn overwonnen. Gelukkig maar; na zoveel jaren stilstand – in veel gevallen achteruitgang – en een regen van faillissementen werd het de hoogste tijd dat het tij keerde. Het moet weer ‘Hup met de geit!’ worden.

Wat ik me afvraag, is wat de lessen zijn uit en van het recente verleden. Leidt dat tot een andere aanpak, tot grotere voorzichtigheid, tot meer duurzaamheid, tot minder verspilling, tot minder faalkosten of tot beter management en/of leiderschap? Het mag toch niet zo zijn, dat we gewoon doorgaan alsof er niets aan de hand was. Zoals je wel eens de indruk krijgt hoe dat gaat in de financiële wereld.

“Ik ben door een ongekend diep dal gegaan”, vertrouwde mij een gerenommeerd aannemer toe, toe ik hem vroeg wat zijn ervaring was en welke lessen hij had geleerd. “Het klinkt misschien gek”, vervolgde hij, “maar voor 2008 dacht ik echt dat het niet stuk kon. We wilden nog meer groeien. De wildste plannen kwamen op tafel en erger, we waren niet te stuiten. Zonder er goed bij stil te staan, ontwikkelden we nieuwe dingen. Waar achteraf van bleek dat het een goed plan was, maar dat het daar bij had moeten blijven. Net op het moment dat de bouw in het slop raakte, dachten we ‘Hup met de geit!’, de markt in. Niet dus. Het werd: terug met de beide beentjes op de grond en nadenken. Helaas was wel het geld weg en de afgrond kwam in zicht.”

Hij vervolgde, strak voor zich uitstarend: “We hadden een intensievere verkenning moeten doen, zoals een grondige sterkte-zwakte-kansen-bedreigingen-analyse. Ons echt afvragen: waar sta ik, wat kan ik, wat wil ik en waarmee kan dat en… moet ik het wel doen?”

Het klinkt inderdaad logisch. “Overigens”, vertrouwde hij me nog toe, “we waren en zijn helemaal niet van die wilden. Bij iedere klus die we aannemen, deden en doen we altijd al onze uiterste best om alles te plussen en te minnen om geen verrassingen achteraf te hebben. Mijn les is nog duidelijker geworden: bij alles wat je doet, eerst een pas op de plaats, afwegen, risico’s inschatten. Alvorens ‘Hup met de geit!’