Duurzaamheid bouw: van eis naar vast gegeven

Duurzaamheid wordt, evenals kwaliteit nu al is, steeds meer een vast gegeven binnen bouwprojecten en is daarmee niet langer een specifieke eis. Als het nog geen vast gegeven is dan worden organisaties gestimuleerd hierover na te denken door andere partijen binnen een project.

Dit blijkt uit onderzoek van USP Marketing Consultancy in opdracht van de vakbeurs Building Holland onder ruim 400 bouwprofessionals, bestaande uit opdrachtgevers en opdrachtnemers.

Ruim een derde van de opdrachtgevers en opdrachtnemers geeft aan dat duurzaamheid voor eindgebruikers een vast gegeven is geworden en niet zo zeer meer een specifieke eis. Dit betekent dat duurzaamheid langzamerhand geïntegreerd begint te raken in het denkproces binnen de sector. Met andere woorden een oplossing moet duurzaam zijn, anders wordt het niet in beschouwing genomen, of het nu nieuwbouw, renovatie of onderhoud betreft. Hiermee is duurzaamheid de weg ingeslagen die kwaliteit ook heeft doorlopen. Inmiddels is het niet meer mogelijk een project te ontwikkelen of bouwen wat niet aan de kwaliteitseisen voldoet.

Zelfcorrigerend vermogen

Er is een verschil zichtbaar tussen de proactiviteit van opdrachtgevers en opdrachtnemers als het gaat om duurzaamheid. Bijna 80% van de opdrachtnemers zegt proactief te zijn op dit gebied zelfs wanneer de eindgebruiker daar niet om vraagt, terwijl dit percentage bij de opdrachtgevers iets lager ligt, namelijk 62%. De verwachting is dat in de toekomst, analoog aan het niet meer wegdenken van duurzaamheid als criterium, alle partijen proactief zullen zijn met betrekking tot duurzaamheid.

Hiertoe worden zij ook aangezet tot denken door andere partijen. 64% van de opdrachtgevers geeft namelijk aan dat haar organisatie binnen een project door andere partijen wordt gestimuleerd na te denken over duurzame oplossingen. Bij opdrachtnemers is dit 51%. Dat dit percentage lager ligt dan bij de opdrachtgevers is niet verwonderlijk, opdrachtnemers gaven aan proactiever te zijn. Zo zien we dus dat de sector zichzelf ‘corrigeert’: als een organisatie zelf niet proactief nadenkt over duurzaamheid, dan zijn er andere partijen die daartoe aanzetten.