Aannemer 1 – 2021 – pag. 46

Tekst Viola Huurnink Foto Peter Roek

Jaco Balemans

Mooiste aan het vak
Het tastbare. Mijn hart gaat sneller kloppen als ik
door Breda rijd en alle projecten zie waar wij aan
hebben gewerkt. Het maakt me trots. Dat gevoel
wilde ik mijn medewerkers ook meegeven. In het
kader van het 45-jarig bestaan van het bedrijf, in
2019, hebben we daarom een rondje stad gedaan.
In paardenkoetsen. De leeftijden gemixt, zodat de
oude garde de jonkies over de vroegere projecten
kon vertellen. Een onvergetelijke ervaring.
En meer persoonlijk: 20 jaar geleden vond ik het
mooi om zelf een project te scoren. Nu geniet ik
vooral van de successen van de medewerkers; van
een nulpuntenoplevering, maar ook van de groei
die ze persoonlijk doormaken.

Minder leuk
Bouwen voor particulieren is een feestje. Ze heb-
ben er altijd zin in. Maar heel af en toe loop je
tegen een verkeerde opdrachtgever aan. Wij zijn
een strak georganiseerd bedrijf. Zeggen we dat een
werk met drie maanden af is, dan maken we dat
waar. Sommige mensen houden je hier te allen
tijde aan. Ook als er tussendoor meerwerk is bijge-
komen en wij hebben verzuimd de bouwtijd te ver-
lengen. Dan krijg je discussies op juridisch niveau.
En laat ik nou heel slecht tegen onrecht kunnen …

Trots op
Dat de basis die mijn vader jaren geleden heeft
gelegd, nog altijd staat. Aandacht voor mensen, voor
eigen medewerkers en voor het vakmanschap is
kennelijk een tijdloze focus. Ik bouw voort op zijn
werk. Op mijn eigen manier. Een mooie gedachte.

Beste investering
Die in mijn medewerkers. Wij combineren traditio-
neel vakmanschap met een eigentijdse bedrijfs-

voering. Eentje die breekt met de hiërarchische
structuur waar de bouw om bekend staat. Hier
voelt elke vakman zich aannemer op het project
waar hij bezig is. Aan elke opdracht koppelen we
namelijk een projectverantwoordelijke medewer-
ker. Iemand binnen het team die goed bij het werk
past. Van sloop tot oplevering; het is zijn pakkie-an.
Ook wat de communicatie betreft. Voor de klant
fi jn: hij heeft één aanspreekpunt. Een vakman die
weet wat er speelt. Maar ook voor de medewerker
zelf: hij wordt voor vol aangezien. Uiteraard blijf ik
hoofdverantwoordelijk, maar op deze manier
betrek je mensen echt bij je bedrijf. Zo werken ging
niet zonder slag of stoot. Er zijn veel sessies aan
voorafgegaan. Maar feit is: de beste vakman van 15
jaar geleden is een andere vakman dan die van nu.
Er zijn veel dingen veranderd in de bouw. Daar
hebben wij op ingespeeld.

Wat mij bezighoudt
Het behoud van vakmanschap in de bouw. Je moet
tegenwoordig maar zien of je aan mensen kunt
komen. Opleiden is daarom heel belangrijk. Wij
hebben nooit gebrek aan leerlingen. Er lopen er
hier gemiddeld zes, gekoppeld aan leermeesters.
Jonge knullen die van het echte vakmanschap kun-
nen proeven. Als onderdeel van het team. Want
alleen dan heeft opleiden kans van slagen.

Hobby’s en privé
Ik woon samen met Jacqueline en onze drie kinde-
ren. Om mezelf te resetten, doe ik aan hardlopen.
Geen rondje om de kerk, maar fanatiek. Het liefst
in het buitengebied, met zo af en toe een berg-
marathon. Daarnaast houd ik van lekker eten.
Weliswaar is uit eten gaan nu geen optie, maar
mijn vriendin is een goede kok. Ik kan het ook
hoor, maar ben vooral goed in afwassen.

Aandacht voor mensen, eigen medewerkers en het vakmanschap.
Het zijn de drie pijlers waarop de vader van Jaco Balemans in 1974
zijn bedrijf bouwde. Nu zelf aan het roer van Bouwbedrijf Balemans
blijkt die basis nog altijd te staan als een huis. Met een eigentijdse
invulling. Dat wel.

46 Aannemer nr. 1 – Februari 2021

HART VOOR BOUWEN

46-47_hartvoorbouwen.indd 46 01-02-21 12:28